Pensionado en zzp'er Frans (67): "Ik wilde niet stoppen met werken"
Met pensioen gaan was voor de energieke Frans Dalmeijer (67) geen pretje. “Ik voelde me erg eenzaam in het proces”, vertelt de kersverse pensionado met teleurstelling in zijn stem. Ook miste hij een stip op de horizon: iets om naartoe te werken. Tijdens het maken van een houten poppenhuisje voor zijn kleindochters bekroop hem het gevoel dat hij helemaal niet wilde stoppen met werken. Dat met pensioen gaan niet ieders ding is, lees je in Frans zijn verhaal.
Krijg binnen 10 minuten inzicht in je financiële situatie, nu én later. En zet je eerste stap vooruit.
In april dit jaar is Frans 39 jaar gelukkig getrouwd met zijn Italiaanse vrouw Tina. Samen hebben ze twee kinderen (Marco en Antonella) grootgebracht. Inmiddels genieten ze met volle teugen van hun drie kleinkinderen (Fiore, Foske en Giovanni). “We hebben een heel bijzondere band met elkaar”, zegt hij liefdevol. Frans en Tina wonen nog altijd in Apeldoorn; de stad waar zij bewust hun kinderen grootbrachten vanwege de groene en veilige omgeving.
Waar het gezinsleven zich voornamelijk afspeelde op de Veluwe, bracht zijn carrière hem op veel verschillende nationale en internationale plekken. “Als ambitieuze jongeman begon ik mijn carrière bij een commerciële uitzendorganisatie. Daar maakte ik voor het eerst kennis met het uitvoeren van acquisitie (nieuwe business realiseren). Vervolgens zette ik mijn opgedane kennis en ervaring in bij verschillende bedrijven in de wereld van industriële coatings.” In de loop der jaren ontwikkelde Frans zijn eigen visie op het vak. Daar plukt hij nu als gepensioneerde zzp’er met genot de vruchten van.
Halverwege de dertig was Frans toen hij voor het eerst dacht aan zijn pensioen. “Ik werd me ervan bewust dat er iedere maand geld werd ingehouden van mijn loon. Dat geld was bedoeld voor mijn pensioen.” Op andere manieren pensioen opbouwen deed Frans niet. Dat was niet nodig en niet gebruikelijk in zijn sociale kring. “Pensioen opbouwen via je werkgever werd toen gezien als dé koers die je moest varen.”
Vroeger werd er anders naar pensioen gekeken, legt Frans uit. “Met pensioen gaan was vroeger een feest! Ik weet nog goed dat collega’s die met pensioen gingen hun eigen bedrijfsauto’s konden kopen voor een buitengewoon laag bedrag. Ze kregen er een trekhaak bij en gingen met de caravan op pad. Dat was een beleving waar ik met grote ogen naar keek.”
18 mei 2020 was dé dag: Frans ging met pensioen. Met pensioen gaan was voor hem maar een rommelig en eenzaam proces. “Ten eerste was er geen duidelijkheid over AOW-leeftijd. Eerst was het 67, toen 65 en uiteindelijk 66 en vier maanden. Iedereen moest maar hals over kop naar die datum toe werken. Ik ook.”
Frans miste een concrete datum waar hij naartoe kon werken. Daarnaast werd hij ook niet goed begeleid door zijn werkgever. ‘Wie gaat mij helpen richting pensioen?’, was maar een vreemde vraag. “Ze wisten het eigenlijk niet zo goed. En we hoefden daar nog helemaal niet over na te denken volgens hen.”
Vanuit deze ervaring geeft hij toekomstige pensionado’s graag de volgende tip mee: “Spreek een einddatum af met je werkgever. Neem zelf de regie en bewaak jezelf goed in het proces. Bedenk hoe je erop afgaat. Als je een marathon loopt moet je het proces ook indelen en het laatste stuk is het zwaarst. Maar je moet wel naar die finish.”
Bouw je pensioen op bij a.s.r.? Check dan in het pensioenportaal wat jouw pensioenleeftijd is.
Frans ging op zijn AOW-leeftijd (66 en vier maanden) met pensioen. Daarna heeft hij nog een paar maanden op vrijwillige basis voor zijn laatste werkgever gewerkt. Door corona heeft hij met veel plezier geholpen bij het omzetten van fysieke trainingen naar digitale trainingen. Zo voorkwam hij dat hij direct in het zwarte gat zou vallen. De overige dagen besloot de kersverse pensionado zijn gevoel te volgen. Hij deed waar hij zin in had. Zo heeft hij ervaring opgedaan als vrijwilliger bij een zorgboerderij, van onder andere oud hout een ecotuin gemaakt en een poppenhuisje voor zijn kleindochters.
Al snel voelde het voor Frans meer lanterfanten dan iets nuttigs doen. “Op een gegeven moment zat ik op een stoel en kon ik voor mijn gevoel niets meer doen. Mede door corona; het enige wat ik had was mooi weer.” Tijdens het lanterfanten bekroop hem sterk het gevoel dat hij helemaal niet wilde stoppen met werken. Daar luisterde hij naar. Op 5 november 2020 schreef hij Acquisitiebedrijf Dalmeijer in bij de Kamer van Koophandel. Het werd zijn nieuwe stip op de horizon. “Ik zou wel tot mijn 80e willen doorwerken”, zegt hij enthousiast.
Hoewel met pensioen gaan voor Frans maar een vervelend proces was, voelt met pensioen zijn nu als een feest. “Wat ik het allerleukste vind, is dat ik mijn ontwikkelde visie nu onafhankelijk en naar eigen inzicht kan uitvoeren.” Dat doorwerken financieel niet moet maar mag, is voor hem de kers op de taart.”
