Vroeger viel er niet veel te wensen voor de uitvaart. Zo was begraven de enige optie. Eduard Douwe Dekker, beter bekend als Multatuli, wordt vaak genoemd als de eerste Nederlander die zich liet cremeren. Deze crematie vond in 1887 in Duitsland plaats, omdat het in Nederland nog niet toegestaan was. Het heeft zelfs tot 1955 geduurd voordat er een wetswijziging werd ingevoerd waarna crematie wel werd toegestaan. De katholieke kerk bleef haar gelovigen nog lang verplichten om zich te laten begraven. Deze verplichting werd in 1963 opgeheven.
Bij een islamitische uitvaart is cremeren geen optie. De uitvaartwensen per persoon verschillen toch behoorlijk. Denk bijvoorbeeld aan het wassen volgens bestaande rituelen, waar een belangrijke taak voor de familie is weggelegd. Ook repatriëring, dat is de wens om terug te keren naar het vaderland, en eeuwige grafrust zijn erg belangrijk. Repatriëring en eeuwige grafrust zijn vooral belangrijk voor de eerste generatie, om begraven te kunnen worden in de streek waar zij vandaan komen. Tegenwoordig zijn er ook in Nederland islamitische begraafplaatsen die de mogelijkheid bieden voor eeuwige grafrust. We zien een verschil in uitvaartwensen bij jongere moslims. Zo kiezen zij steeds vaker voor een begrafenis in Nederland, omdat ze hier geboren en opgegroeid zijn.