Nicolien Sauerbreij: ‘Beweeg, ga naar buiten en denk in kleine stapjes’
Hoe blijf je in balans als je leven van de ene op de andere dag compleet veranderd? Wanneer je normale routines plotseling wegvallen? Wereldkampioen én olympisch kampioen Nicolien Sauerbreij (40) snowboarden weet er alles van. Na jaren op haar board gestaan te hebben, stopte ze vijf jaar geleden in een dag om haar leven te verruilen voor een baan, vastigheid en een leven uit een kledingkast in plaats van een koffer. ‘Het is juist nu belangrijk om goed op jezelf te blijven letten.’
Inmiddels zijn we vijf jaar verder en runt Sauerbreij samen met haar zus een eigen bedrijf in sportmassages. Maar ook dat stopte plotseling door het coronavirus. “Het grote verschil met vijf jaar geleden is dat ik mijzelf daar een jaar lang mentaal op had kunnen voorbereiden op een leven zonder snowboarden. Op dit coronavirus en de gevolgen ervan was ik niet voorbereid. En met mij 99% van de Nederlandse bevolking denk ik niet.”
Door het lichamelijke contact dat Sauerbreij heeft tijdens haar werkzaamheden als masseur, voelde ook zij zich genoodzaakt al haar werk (tijdelijk) stop te zetten. “De eerste paar dagen had ik nodig om te landen. Eerst was het virus alleen ver weg in China, toen Italië en toen ineens - holyshit - ook wij zitten nu thuis met z’n allen.” Ze besefte dat ze de komende maand, en misschien nog wel langer, geen werk heeft.
Bij grote tegenslagen is het volgens de olympisch kampioen goed om eerst de klap te verwerken. “Als ik een belangrijke wedstrijd verloren had, gaf ik mezelf ook even de tijd. Mensen die dan naar me toe kwamen en zeiden, joh de volgende keer gaat het vast beter, kon ik niet begrijpen. Je hebt eerst een landingsfase nodig. Daarna kan je weer naar de toekomst kijken.” En hoe kunnen we dat in deze onzekere tijd het beste doen? Sauerbreij geeft tips:
Belangrijk volgens Sauerbreij is om nu in kleine stapjes naar de toekomst te kijken. De onzekerheid is voor iedereen groot. “Denk niet te ver vooruit; niemand weet wat er gaat gaat gebeuren en we zijn allemaal overgeleverd aan factoren van buitenaf. Kijk daarom alleen naar morgen, of de komende week. Wat kan en wil ik doen?” Zo heeft Sauerbreij een lijst gemaakt met klusjes die ze kan doen wegens achterstallig onderhoud in en rondom haar huis. “Ik heb de komende weken in ieder geval iets te doen. Ook als er een totaal isolement komt, kan ik nog nuttig zijn. En niks is erger dan jezelf niet nuttig voelen.”
Het is volgens Sauerbreij ook fijn om zoveel mogelijk je eigen routines aan te houden, voor zover dat lukt. “Als je gewend bent om 09.00 uur ‘s ochtends op je werk een koffietje te nemen, neem die thuis dan ook. En lunch je altijd om 13.00 uur? Blijf dat dan lekker doen. Probeer je dagelijkse routines die je doordeweeks had, ook nu vol te houden.”
Sauerbreij benadrukt hoe belangrijk het is om elke dag frisse lucht in te ademen en te blijven bewegen. “Dit is echt heel belangrijk! Zeker voor de zzp’ers die net als ik ineens geen werk meer hebben. Beweeg, kom buiten! Je krijgt zo nieuwe prikkels en nieuwe energie. Ik kom zelf altijd op de beste ideeën als ik aan het hardlopen of wandelen ben. Thuis word je toch sneller afgeleid, bijvoorbeeld door je telefoon of omdat je weer de vaatwasser gaat uitruimen.”
In spannende tijden probeert Sauerbreij nog meer dan gewoon op haar voeding en slaap te letten. Dat is fijn voor je lichaam én je blijft jezelf er ook beter door voelen. “Ik eet zo min mogelijk suikers en drie of vier stuks fruit per dag. Dat is er bij mij als topsporter wel ingeramd. Ook eet ik dagelijks verse groente. Belangrijk is om dit ook gevarieerd te blijven doen. Iedereen heeft natuurlijk z’n favorieten, maar blijf afwisselen. En ondanks dat je misschien nu niet meer voor je werk hoeft op te staan, houd een slaapritme vast. Ga elke avond rond dezelfde tijd naar bed en sta rond dezelfde tijd weer op.”
Het lijkt soms alsof we in een oorlog zitten, maar Sauerbreij adviseert nuchter te blijven. “Deze crisis laat zien dat we nog steeds kwetsbaar zijn. Maar voor het gros van de maatschappij is het (gelukkig) geen kwestie van leven of dood. Natuurlijk zijn de percentages van mensen die overlijden aan dit virus veel te hoog, maar het is niet de hele bevolking. Deze periode is er ook om eens te beseffen hoe goed we het eigenlijk hadden. We hebben hele goede jaren gehad met veel rijkdom. Maar we waren ook heel individualistisch geworden met z’n allen. Je ziet nu dat mensen weer oog voor elkaar krijgen, elkaar helpen. Dat vind ik heel mooi. Daarbij moet het hele land straks weer opkrabbelen. Niet alleen jij, iedereen. We zitten samen in hetzelfde schuitje, dat stelt mij gerust en is een lichtpuntje aan de horizon.”
