Geen geld voor boodschappen was voor Laura (45) het ultieme dieptepunt
Haar ex betaalde de huur een jaar vooruit én ze kreeg de auto. Daar moesten Laura (nu 45) en haar twee jonge kinderen het mee doen. Niet omdat ze ruzie hadden, maar simpelweg omdat er niet meer geld was. Na een moeilijk jaar, waarin er zelfs geen geld voor boodschappen meer is, wist ze het tij te keren. Lees hoe ze dit voor elkaar heeft gebokst.
Krijg binnen 10 minuten inzicht in je financiële situatie, nu én later. En zet je eerste stap vooruit.
"Financieel, bedoel je? Allereerst werkte de timing niet bepaald mee: mijn ex en ik gingen in 2013 uit elkaar - middenin de crisis - en woonden in een duur huis in Amsterdam. Maar dat ik stopte met werken toen de kinderen klein waren, heeft ook meegespeeld. Toen was de keuze ‘logisch' en begrijpelijk, maar achteraf had ik mezelf een harde schop onder mijn kont moeten geven om ervoor te zorgen dat ik mijn carrière niet helemaal on hold zette."
Lees ook: Parttime werken: een sprookje met een ongelukkig einde?
"Na mijn studie ging ik bij een grote bank werken - m’n carrière liep op rolletjes. Toen de kinderen kwamen realiseerde dat ik werken voor een grote bank niet meer leuk vond, dus nam ik ontslag. Dat kon: mijn ex was zelfstandig ondernemer, deed het (financieel) leuk en ik hoefde niet per se te werken. Toch was het niet mijn idee om helemaal te stoppen met werken, integendeel. Samen met twee businesspartners was ik bezig met een start-up. Totdat mijn ex en ik het plan opvatten om te emigreren naar Canada; toen werden de voorbereidingen daarvoor een fulltime baan en trok ik me terug uit de start-up."
"Ja, spannend en leuk. Maar helaas niet leuk genoeg: een combinatie van slechte timing, een euro die niets meer waard was (en investeringen dus niet van de grond kwamen) en een ex met heimwee. Na twee jaar keerden we terug."
"Ongeveer een jaar na onze terugkomst kwamen we tot de conclusie dat het beter was uit elkaar te gaan. Dat was pijnlijk, maar ging gelukkig allemaal in goed overleg en harmonie. Financieel was het nogal ongelukkig getimed: die periode in het buitenland was prijzig uitgepakt en dus was er niet veel geld meer over. Het geld dat er was, zat vast in het bedrijf van m’n ex. Ik kreeg de auto en mijn ex betaalde de huur voor een nieuw appartement voor mij en de kinderen - die toen 6 en 9 waren - voor een jaar vooruit."
"Ik ging heel hard op zoek naar een baan. Maar toen was ik er al met al zo’n vijf jaar uit geweest en de banen lagen niet bepaald voor het oprapen. Ik schreef tientallen brieven, maar werd niet eens voor een gesprek uitgenodigd. Ik verkocht de auto; van die opbrengsten konden we weer even vooruit. Zo dichtte ik het ene gat met het andere."
"Het dieptepunt was aan de kassa bij Albert Heijn staan met een blokkerende pinpas. Ik kon niet meer pinnen, mijn creditcard was maxed out en mijn flexibel krediet vol. Gelukkig waren de kinderen daar niet bij, maar dat was het moment waarop ik me realiseerde: ‘dit kan zo niet langer, er moet nu écht ergens geld vandaan komen’. Toch heb ik er nooit echt piekerend wakker van gelegen. Als het moet, ga ik gewoon ergens achter de bar staan, dacht ik altijd."
"Nee, maar het scheelde niet veel. Kort na het ‘Albert Heijn-incident’ kreeg ik via via de kans om tijdelijk iemand te helpen met een opdracht. Dat was mijn redding en hét kantelpunt. Geluk? Misschien wel, dingen lopen kennelijk zoals ze moeten lopen."
"Nou, wel snel. Eerlijk is eerlijk: de opdracht betaalde behoorlijk goed. De tijdelijke klus liep af en ik rolde als vanzelf in een aantal andere opdrachten die steeds beter betaalden, ook omdat de economie aantrok. In een jaar loste ik alle schulden af - € 10.000 - € 15.000 - en was het tij gekeerd. Na een paar opdrachten als zzp’er, kreeg ik niet lang daarna een vaste baan aangeboden, net onder boardniveau bij een kleine financiële dienstverlener, dat is toch wel wat anders dan achter de bar staan!"
Lees ook: 9 x dingen die ze je niet vertellen over zzp'er zijn
"Toen de scheiding erdoor was en m’n ex dat allemaal in goed overleg hadden afgerond. Ik kreeg de overwaarde van ons huis - waar hij in woonde - en hij mocht z’n bedrijf houden. In combinatie met m’n carrière die weer in de lift zat, de schulden die afgelost waren en er weer geld op mijn bankrekening stond, wist ik: ik ben er weer."
Lees ook: Van een luxe gezinsvakantie op Bali naar € 55.000 schuld in m'n eentje
"Om vooral niet volledig te stoppen met werken. Parttime werken is prima, of besluit om een tijdje geen stappen omhoog te maken, maar compleet stoppen is gewoon een heel slecht idee. Je bouwt geen uitkering op, geen pensioen, niets… en daarnaast ben je gewoon niet meer employable. Niemand hoopt ooit te scheiden en daarom staan we liever niet te lang stil bij de mogelijke gevolgen. Máár anno nu waarin veel huwelijken stranden, is het echt verstandiger om dat wél te doen. Als vrouw is het belangrijk om je te realiseren dat stoppen met werken zoveel meer betekent dan alleen maar stoppen met werken. Als het onverhoopt toch misgaat en je op jezelf wordt aangewezen, sta je met lege handen."
Lees ook: Scheiden en pensioen: 6 veelgestelde vragen
Dit blog is eerder gepubliceerd op 19 juni 2019.
