Ewout: ‘Terwijl het belang van duurzame inzetbaarheid stijgt, zien wij al jaren de duur van verzuim toenemen. Dat is precies het omgekeerde van wat je zou willen zien. Ook omdat het binnen organisaties vaak een versterkend effect heeft. De druk op andere werknemers neemt nóg verder toe, want het werk van de zieke collega moet er even bij gedaan worden. Dat kan voor een korte periode, maar lukt niet op de lange termijn. Als verzekeringssector, verzekeraars en adviseurs samen, moeten we de schouders eronder zetten om werkgevers te ondersteunen en het verzuim terug te dringen.’
Alexander: ‘Te weinig werkgevers lijken een plan B te hebben als de inzetbaarheid onder druk staat. Dat zie je nu ook weer bij de coronacrisis. Onder de oppervlakte ontwikkelt zich door psychische klachten een enorme extra gezondheidscrisis. Sinds 2014 is de gemiddelde stijging van Verzuim in Nederland 4%, in 2020 lag dit nog hoger. Dat is zorgwekkend, want verzuim door deze klachten duurt vaak lang en op afstand zijn mensen nóg lastiger te helpen. Je ziet dit weerspiegeld in de gemiddelde verzuimduur door psychische klachten: die nam toe met wel 15%. Hoe kijken jullie hier vanuit je ervaringen met casemanagement tegenaan?’
Bart: ‘Wat nu bij de coronacrisis gebeurt, weerspiegelt op grotere schaal wat zich op het niveau van individuele verzuimdossiers haast voortdurend afspeelt. Werkgevers worstelen enorm met duurzame inzetbaarheid. Casemanagers stuiten op veel achterstallig onderhoud. Vaak komt de aandacht pas als het verzuim al een feit is.’
Gaston: ‘In de gemiddelde boardroom krijgt het vraagstuk van verzuim, arbeidsongeschiktheid en duurzame inzetbaarheid helaas zelden de prioriteit die het verdient. Organisaties handelen sterk incident gedreven, met alle financiële en menselijke schade van dien. Ze zouden veel nadrukkelijker een strategie voor preventie moeten uitstippelen.’